روزگار با غم خویش،آشنا ساخت مرا

زندگی یعنی همین فکر به آینده و شوق فردا و لذت و غم زندگی امروز و خاطرات خاک نشسته ی دیروز...

زندگی یعنی همین دوروزی که در مشغله ها گم میشود و ما هنوز به فکر زندگی هستیم

چراازامروز لذت نبریم؟

چرا از لذت امروز،شادی نکنیم؟

بخداهرروزی که میگذره،دیگه برنمیگرده

چرا بدباشیم؟چرا خوبی نکنیم؟چرا چرا چرا؟

 

پ.ن:وقتی که بخوای غصه بخوری،اینا میاد تو ذهنت!اما غصه گاهی جاش وسط وسط زندگیه

غریبه ای در میان آشناها...