غرق میشوم و باز زنده ...

توی دنیای افکار غوطه ورم تا به یک فکر دیگری میرسم که ذهنم را معطوف خو میکند

درست وسط رویای، جایی که فکر میکنی به هرچیزی که میخواهی میرسی،همانجایی که دستت را به سوی آرزوهایت دراز میکنی و دستت نمیرسد؛ جایی که صدا میزنی و صدایی بیرون نمی آید ؛ درست جایی که میخواهی بروی و پاهایت تو را یاری نمیکند ، آنجاست که میفهمی رویا هم محدودیت دارد... میخواهی و نمیرسی و تو باید از خواسته ات کمتر کنی، آنقدر کم که بیرون کشیده شوی میان دنیای افکار.

+من نوشت

غریبه ای در میان آشناها...